โพรพิลีน (PP) หรือที่เรียกว่าโพลีโพรพีนเป็นโพลีเมอร์สายยาวที่เกิดขึ้นจากปฏิกิริยาพอลิเมอไรเซชันของโพรพิลีนโมโนเมอร์ เป็นเทอร์โมพลาสติกโพลีเมอร์ที่มีความทนทานต่อตัวทำละลาย กรด และเบสส่วนใหญ่ได้ดี มีการดูดซึมน้ำต่ำ รวมถึงทนต่อความล้าและทนต่อแรงกระแทกได้ดี PP มีความหนาแน่นค่อนข้างต่ำ โดยมีความถ่วงจำเพาะเพียง 0.90-0.91 g/cm³ ทำให้มีน้ำหนักเบาและสามารถขึ้นรูปได้ง่าย อีกทั้งยังมีคุณสมบัติเป็นฉนวนไฟฟ้าที่ดีและมีความโปร่งใส พร้อมด้วยความทนทานต่อสภาพอากาศและความทนทานที่ดีเยี่ยม PP ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในด้านต่างๆ เช่น ของใช้ในครัวเรือน บรรจุภัณฑ์อาหาร อุปกรณ์ทางการแพทย์ ชิ้นส่วนยานยนต์ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ วัสดุก่อสร้าง และอื่นๆ

โพรพิลีนมีความคล้ายคลึงกับโพลีเอทิลีนในหลายๆ ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของพฤติกรรมของสารละลายและคุณสมบัติทางไฟฟ้า การมีกลุ่มเมทิลช่วยเพิ่มคุณสมบัติเชิงกลและทนความร้อน แม้ว่าความต้านทานต่อสารเคมีจะลดลงบ้างก็ตาม ประสิทธิภาพของโพลีโพรพีลีนขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ เช่น น้ำหนักโมเลกุลและการกระจายน้ำหนักโมเลกุล ความตกผลึก ชนิดและสัดส่วนของโคโมโนเมอร์ (หากใช้) และชั้นเชิง ตัวอย่างเช่น ในโพลีโพรพีลีนไอโซแทคติก หมู่เมทิลจะวางตัวอยู่ที่ด้านหนึ่งของแกนหลักคาร์บอน การจัดเรียงนี้ส่งผลให้มีความเป็นผลึกในระดับที่สูงขึ้น และนำไปสู่วัสดุที่แข็งกว่าซึ่งทนทานต่อการคืบคลานได้ดีกว่าโพลีโพรพีลีนและโพลีเอทิลีนแบบไม่สัมผัส