Polypropyleen (PP), ook wel polypropeen genoemd, is een polymeer met lange keten dat wordt gesynthetiseerd door de polymerisatie van propyleenmonomeren. Het is een thermoplastisch polymeer dat wordt gekenmerkt door zijn lovenswaardige weerstand tegen de meeste oplosmiddelen, zuren en logen, en zijn lage waterabsorptie. Dit materiaal wordt op grote schaal gebruikt bij de vervaardiging van een breed scala aan producten, waaronder verpakkingsmaterialen, textiel, laboratoriumapparatuur en auto-onderdelen. Polypropyleen lijkt in veel opzichten op polyethyleen, vooral wat betreft oplossingsgedrag en elektrische eigenschappen. De opname van methylgroepen verbetert de mechanische eigenschappen en thermische weerstand, zij het ten koste van een verminderde chemische weerstand. De prestatiekenmerken van polypropyleen worden beïnvloed door factoren zoals het molecuulgewicht en de verdeling ervan, de kristalliniteit, het type en aandeel van de comonomeren (indien gebruikt) en tacticiteit. In isotactisch polypropyleen zijn de methylgroepen bijvoorbeeld aan één kant van de koolstofskelet georiënteerd. Deze uitlijning resulteert in een verhoogde kristalliniteit, wat leidt tot een materiaal dat harder is en beter bestand tegen kruipvervorming dan zowel atactisch polypropyleen als polyethyleen.