Polypropyleen (PP), ook bekend als polypropeen, is een polymeer met lange keten dat wordt gevormd door de polymerisatie van propyleenmonomeren. Het is een thermoplastisch polymeer met goede weerstand tegen de meeste oplosmiddelen, zuren en basen, lage waterabsorptie, evenals goede weerstand tegen vermoeidheid en slagvastheid. PP heeft een relatief lage dichtheid, met een soortelijk gewicht van slechts 0,90-0,91 g/cm³, waardoor het lichtgewicht en gemakkelijk vormbaar is. Het beschikt ook over goede elektrische isolatie-eigenschappen en transparantie, samen met uitstekende weersbestendigheid en duurzaamheid. PP wordt veel gebruikt op verschillende gebieden, zoals huishoudelijke artikelen, voedselverpakkingen, medische apparaten, auto-onderdelen, elektronische apparatuur, bouwmaterialen en meer.

Polypropyleen is in veel opzichten vergelijkbaar met polyethyleen, vooral wat betreft oplossingsgedrag en elektrische eigenschappen. De aanwezigheid van een methylgroep verbetert de mechanische eigenschappen en hittebestendigheid, hoewel de chemische weerstand enigszins wordt verminderd. De prestaties van polypropyleen hangen af van factoren zoals het molecuulgewicht en de molecuulgewichtsverdeling, kristalliniteit, het type en aandeel van de comonomeren (indien gebruikt) en tacticiteit. In isotactisch polypropyleen zijn de methylgroepen bijvoorbeeld aan één kant van de koolstofskelet georiënteerd. Deze opstelling resulteert in een hogere mate van kristalliniteit en leidt tot een harder materiaal dat beter bestand is tegen kruip dan atactisch polypropyleen en polyethyleen.